opodatkowania wystarczającego do częściowego lub całkowitego zrealizowania składnika aktywów z tytułu 
odroczonego  podatku  dochodowego.  Nieujęty  składnik  aktywów  z  tytułu  odroczonego  podatku 
dochodowego  podlega  ponownej  ocenie  na  każdy  dzień  bilansowy  i  jest  ujmowany  do  wysokości 
odzwierciedlającej  prawdopodobieństwo  osiągnięcia  w przyszłości  dochodów  do  opodatkowania,  które 
pozwolą na odzyskanie tego składnika aktywów. 
Aktywa  z  tytułu  odroczonego  podatku  dochodowego  oraz  rezerwy  na  podatek  odroczony  wyceniane  są 
z zastosowaniem  stawek  podatkowych,  które  według  przewidywań  będą  obowiązywać  w  okresie,  gdy 
składnik aktywów zostanie zrealizowany lub rezerwa rozwiązana, przyjmując za podstawę stawki podatkowe 
(i przepisy podatkowe) obowiązujące na dzień bilansowy lub takie, których obowiązywanie w przyszłości jest 
pewne na dzień bilansowy. 
Spółka  kompensuje  ze  sobą  aktywa  z  tytułu  odroczonego  podatku  dochodowego  z  rezerwami  z tytułu 
odroczonego podatku dochodowego wtedy i tylko wtedy, gdy posiada możliwy do wyegzekwowania tytuł 
prawny  do  przeprowadzenia  kompensat  należności  ze  zobowiązaniami  z tytułu  bieżącego  podatku 
i odroczony podatek dochodowy ma związek z tym samym podatnikiem i tym samym organem podatkowym.  
Regulacje dotyczące podatku od towarów i usług, podatku dochodowego od osób prawnych oraz obciążeń 
związanych z ubezpieczeniami społecznymi podlegają częstym zmianom. Te częste zmiany powodują brak 
odpowiednich punktów odniesienia, niespójne interpretacje oraz nieliczne ustanowione precedensy, które 
mogłyby mieć zastosowanie. Obowiązujące przepisy zawierają również niejasności, które powodują różnice 
w opiniach, co do interpretacji prawnej przepisów podatkowych, zarówno pomiędzy organami państwowymi 
jak i organami państwowymi i przedsiębiorstwami.  
Rozliczenia podatkowe oraz inne obszary działalności (na przykład kwestie celne czy dewizowe) mogą być 
przedmiotem  kontroli  organów,  które  uprawnione  są  do  nakładania  wysokich  kar  i  grzywien,  a  wszelkie 
dodatkowe  zobowiązania  podatkowe,  wynikające  z  kontroli,  muszą  zostać  zapłacone  wraz  z  wysokimi 
odsetkami.  Te  warunki  powodują,  że  ryzyko  podatkowe  w  Polsce  jest  większe  niż  w  krajach  o  bardziej 
dojrzałym systemie podatkowym. 
W  konsekwencji,  kwoty  prezentowane  i  ujawniane  w  sprawozdaniach  finansowych  mogą  się  zmienić 
w przyszłości w wyniku ostatecznej decyzji organu kontroli podatkowej.  
Z  dniem  15  lipca  2016  r.  do  Ordynacji  Podatkowej  zostały  wprowadzone  zmiany  w  celu  uwzględnienia 
postanowień  Ogólnej  Klauzuli  Zapobiegającej  Nadużyciom  (GAAR).  GAAR  ma  zapobiegać  powstawaniu 
i wykorzystywaniu sztucznych struktur prawnych tworzonych w celu uniknięcia zapłaty podatku w Polsce. 
GAAR  definiuje  unikanie  opodatkowania,  jako  czynność  dokonaną  przede  wszystkim  w  celu  osiągnięcia 
korzyści  podatkowej,  sprzecznej  w  danych  okolicznościach  z  przedmiotem  i  celem  przepisy  ustawy 
podatkowej.  Zgodnie z GAAR taka czynność nie skutkuje osiągnięciem korzyści podatkowej, jeżeli sposób 
działania  był  sztuczny.  Wszelkie  występowanie  (i)  nieuzasadnionego  dzielenia  operacji,  (ii)  angażowania 
podmiotów pośredniczących mimo braku uzasadnienia ekonomicznego lub gospodarczego, (iii) elementów 
wzajemnie się znoszących lub kompensujących oraz (iv) inne działania o podobnym działaniu do wcześniej 
wspomnianych,  mogą  być  potraktowane  jako  przesłanka  istnienia  sztucznych  czynności  podlegających 
przepisom  GAAR.  Nowe  regulacje  będą  wymagać  znacznie  większego  osądu  przy  ocenie  skutków 
podatkowych poszczególnych transakcji. 
Klauzulę  GAAR  należy  stosować  w  odniesieniu  do  transakcji  dokonanych  po  jej  wejściu  w  życie  oraz  do 
transakcji, które zostały przeprowadzone przed wejściem w życie klauzuli GAAR, ale dla  których po dacie 
wejścia  klauzuli  w  życie  korzyści  były  lub są  nadal osiągane.  Wdrożenie  powyższych  przepisów  umożliwi 
polskim organom kontroli podatkowej kwestionowanie realizowanych przez podatników prawnych ustaleń 
i porozumień, takich jak restrukturyzacja i reorganizacja grupy. 
Spółka ujmuje i wycenia aktywa lub zobowiązania z tytułu bieżącego i odroczonego podatku dochodowego 
przy zastosowaniu wymogów MSR 12 Podatek dochodowy w oparciu o zysk (stratę podatkową), podstawę 
opodatkowania,  nierozliczone  straty  podatkowe,  niewykorzystane  ulgi  podatkowe  i  stawki  podatkowe, 
uwzględniając ocenę niepewności związanych z rozliczeniami podatkowymi.  
Gdy istnieje niepewność co do tego, czy i w jakim zakresie organ podatkowy będzie akceptował poszczególne 
rozliczenia podatkowe transakcji, Spółka ujmuje te rozliczenia uwzględniając ocenę niepewności.